Tym razem przenieśmy się do roku 2003. Co wtedy uważaliśmy za technologiczne zdobycze? O czym marzyliśmy i na co mogliśmy sobie pozwolić?
Nokia N-Gage
Był to chyba pierwszy konsolofon wprowadzony do seryjnej produkcji, który co prawda nie odniósł spektakularnego sukcesu (3 miliony sprzedanych egzemplarzy), ale rozpoczął krótką erę podobnych urządzeń i u wszystkich nastolatków wzbudzał pożądanie. Urządzenie Nokii było jednocześnie telefonem i konsolą do gier. Posiadało kolorowy wyświetlacz o rozdzielczości 176×208 pikseli, który wyświetlał 4096 kolorów. Nokia N-Gage była dostępna w dwóch wersjach: Classic i QD (ta ostatnia debiutowała 2 lata później).
Konsolofon był wyposażony w gniazdo kart MMC, co pozwalało na powiększenie pamięci do 2 GB, obsługiwał filmy w formatach 3gp oraz mp4 i avi (po zainstalowaniu odpowiedniego oprogramowania i kodeków), posiadał GPRS i Bluetooth, radio oraz cyfrowy odtwarzacz muzyczny. Można było także czytać dokumenty tekstowe, korzystać z poczty elektronicznej i komunikatorów czy surfować (dzisiaj raczej tak tego byśmy nie nazwali) po internecie. Wadą była niewątpliwie konieczność trzymania urządzenia bokiem podczas prowadzenia rozmów, bardzo mała ilość gier dostępnych na telefon (były one na kartach, które umieszczało się w konsoli!), gniazdo słuchawkowe 2,5 mm i pionowy wyświetlacz. A wszystko to za niebotyczną cenę 1600 zł, co 12 lat temu było poważną barierą w korzystaniu z tego urządzenia.
Wi-Fi
Obecnie korzystnie z Wi-Fi jest równie powszechne jak oddychanie, ale w 2003 roku była to długo wyczekiwana nowość, która wreszcie doczekała się szerszego zastosowania. To z czego wcześniej można było skorzystać tylko na lotniskach, teraz pojawiło się w większych sklepach, stacjach benzynowych, hotelach i restauracjach. Jak do tej pory do odbiory sygnału Wi-Fi używano dodatkowych kart. Upowszechnienie się nowej technologii korzystania z sieci zmusiło producentów laptopów do budowy sprzętu z wbudowanym odbiornikiem Wi-Fi. Pierwsze telefony komórkowe mogące korzystać z tej technologii pojawiły się rok później.
LCD
Co prawda, niebyła to technologia przesadnie nowa, jednak po raz pierwszy sprzedaż monitorów LCD przekroczyła sprzedaż urządzeń starego typu (CRT). Zaletą nowej technologii była niższa waga, mniejsze wymiary, niższe zużycie energii, lepsze parametry techniczne oraz minimalne promieniowanie elektromagnetyczne (ten ostatni argument często podnoszono w szkołach po zakupie takiego sprzętu – miał być zdrowszy dla dzieci). Najpopularniejszą wielkością ekranów była ta o przekątnej 17 cali. Od 2003 roku ten typ ekranów rozpowszechniał się głównie w firmach, do szkół i pod strzechy na dobre zawitał kilka lat później.
I jeszcze kilka stron internetowych…
